میانِ لباسهایِ آویزان،روی بندِ رخت

اندام زنی پیداست

که تمام زنانگیش 

در چمدان عروسیش جا ماند 

و بی هیچ بوسه ای 

خسته از شب های تکراری

هرصبح به بیداری رسید،

در آشپزخانه ای تب دار

آرزوهایش ته گرفت

و قُل قُل کتری 

عاشقانه ترین ملودی اش شد....

موهایش در تشنگی پژمرد

و در یک تشت پر از کَف و تنهایی

چنگ میزد به دلش

یقه چرکی که بوی غریبه میداد...

وهرشب با لبخند،منتطر غریبه ای می ماند 

که اسمش درشناسنامه اش بود...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: